Dag elf, Hveravellir - Reykjavik
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
17 September 2013 | IJsland, Hveragerði
Iedereen op tijd op, buiten waren de sneeuwduinen ernstig gegroeid. De gearriveerde monstertrucks van Extreme Iceland staan er gelukkig, de crew ervan slaapt uit. In de kantine wordt ontbeten, daarna eerst Sinatra gezongen (weet niet meer waarom) daarna kerstliederen. Vast oefenen voor als we dan nog hier zijn. Stemming is nog steeds erg goed alhoewel er lichte bezorgdheid ontstaat over het op tijd komen voor de vlucht van morgen.
Veronica (een van de meisjes van het beheer) kwam met een loterij voor de morgen, alle achtergelaten kledingstukken werden verloot. Ik eindigde met een waterpistooltje, de rest varieerde van badkleding tot ondergoed. Iedereen werd aangemoedigd om ook te passen. Hilarisch!
Toen de reddings crew wakker werd hebben we ook van hun reis naar ons toe gehoord.
Ze blijken onderweg diverse gestrande mensen te hebben geholpen. Deze mensen hadden al om hulp gebeld naar de locale hulpdiensten en een rescue team was ook al onderweg. Ook deze hebben onze mannen van Extreme Iceland tot drie keer toe weer vlot getrokken. Ze blijken beter materieel te hebben dan de locale hulpdiensten. Een aantal van de geredde mensen hadden ze meegenomen naar onze hutten.
Onze motoren hebben we zelf op de twee aanhangers geladen en om 14:30 waren we klaar voor vertrek. Iedereen instappen en we waren onderweg, onze twee Nissans en twee auto’s van andere gasten in ons kielzog.
Alleen bleek onze lading van 4 motoren op de eerste en 6 op de tweede aanhanger toch een grotere belemmering te zijn dan gedacht, ook voor deze super 4WD’s.
Zo’n 3 km gereden (slak tempo) liep de voorste truck met aanhanger vast op een helling. Iedereen de wagens uit en met scheppen en mankracht graven en duwen. Het heeft uren geduurd voordat de eerste truck boven was. De tweede truck met aanhanger heeft wijselijk een route buiten het pad omhoog gekozen want er zaten inmiddels diepe gaten in het pad. Nog maar net buiten het pad liep echter een van de wielen van de aanhanger vast en blokkeerde. Uiteindelijk dit wiel gedemonteerd, de remtrommel eraf en de remschoenen verwijderd. Trommel en wiel er weer op en gaan met die banaan. Dit alles werd voornamelijk door onze Marcel en Tom gedaan. Hulde aan de helden. Stel u wel voor; dit alles gebeurt bij -4°C in een sneeuwjacht aan een berghelling.
Het hele oponthoud van beide wagens was opgelopen tot zo’n 5 uur. Een moeizame tocht in noordelijke richting volgde. Deze route was gekozen omdat de zuidelijke richting rechtstreeks naar Reykjavik niet haalbaar werd geacht. Wel was hij veel langer, 86km naar de noordelijke rondweg en daarna nog 280 km over de asfalt rondweg weer terug naar het zuiden naar Reykjavik. Al met al hebben we daar in totaal 12,5 uur over gedaan. Dus om 03:00 uur aangekomen bij ons Hotel.
Snel nog douchen, even rusten en om 05:00 uur alweer in de bus naar het vliegveld.
Vlucht vertrok om 07:55.
Paul bleef alleen achter om overdag nog de motoren naar de haven te brengen, ze in te klaren, de achtergebleven bagage in de container te snoeren en de twee volgauto’s in te leveren bij het verhuurbedrijf.
Zelf heb ik de vlucht naar Amsterdam gebruikt om nog snel een tukje te doen en me af te vragen of de afgelopen dagen wel echt zijn gebeurt. Het was een zeer gedenkwaardige ervaring geworden.
Op naar kleindochter, vrouw, familie en vrienden. Afkicken, wonden likken en vertellen over mijn belevenissen. De boel nog aandikken lijkt me deze keer niet nodig, iedereen zal toch denken dat ik overdrijf. Dit gelooft toch niemand……
Veronica (een van de meisjes van het beheer) kwam met een loterij voor de morgen, alle achtergelaten kledingstukken werden verloot. Ik eindigde met een waterpistooltje, de rest varieerde van badkleding tot ondergoed. Iedereen werd aangemoedigd om ook te passen. Hilarisch!
Toen de reddings crew wakker werd hebben we ook van hun reis naar ons toe gehoord.
Ze blijken onderweg diverse gestrande mensen te hebben geholpen. Deze mensen hadden al om hulp gebeld naar de locale hulpdiensten en een rescue team was ook al onderweg. Ook deze hebben onze mannen van Extreme Iceland tot drie keer toe weer vlot getrokken. Ze blijken beter materieel te hebben dan de locale hulpdiensten. Een aantal van de geredde mensen hadden ze meegenomen naar onze hutten.
Onze motoren hebben we zelf op de twee aanhangers geladen en om 14:30 waren we klaar voor vertrek. Iedereen instappen en we waren onderweg, onze twee Nissans en twee auto’s van andere gasten in ons kielzog.
Alleen bleek onze lading van 4 motoren op de eerste en 6 op de tweede aanhanger toch een grotere belemmering te zijn dan gedacht, ook voor deze super 4WD’s.
Zo’n 3 km gereden (slak tempo) liep de voorste truck met aanhanger vast op een helling. Iedereen de wagens uit en met scheppen en mankracht graven en duwen. Het heeft uren geduurd voordat de eerste truck boven was. De tweede truck met aanhanger heeft wijselijk een route buiten het pad omhoog gekozen want er zaten inmiddels diepe gaten in het pad. Nog maar net buiten het pad liep echter een van de wielen van de aanhanger vast en blokkeerde. Uiteindelijk dit wiel gedemonteerd, de remtrommel eraf en de remschoenen verwijderd. Trommel en wiel er weer op en gaan met die banaan. Dit alles werd voornamelijk door onze Marcel en Tom gedaan. Hulde aan de helden. Stel u wel voor; dit alles gebeurt bij -4°C in een sneeuwjacht aan een berghelling.
Het hele oponthoud van beide wagens was opgelopen tot zo’n 5 uur. Een moeizame tocht in noordelijke richting volgde. Deze route was gekozen omdat de zuidelijke richting rechtstreeks naar Reykjavik niet haalbaar werd geacht. Wel was hij veel langer, 86km naar de noordelijke rondweg en daarna nog 280 km over de asfalt rondweg weer terug naar het zuiden naar Reykjavik. Al met al hebben we daar in totaal 12,5 uur over gedaan. Dus om 03:00 uur aangekomen bij ons Hotel.
Snel nog douchen, even rusten en om 05:00 uur alweer in de bus naar het vliegveld.
Vlucht vertrok om 07:55.
Paul bleef alleen achter om overdag nog de motoren naar de haven te brengen, ze in te klaren, de achtergebleven bagage in de container te snoeren en de twee volgauto’s in te leveren bij het verhuurbedrijf.
Zelf heb ik de vlucht naar Amsterdam gebruikt om nog snel een tukje te doen en me af te vragen of de afgelopen dagen wel echt zijn gebeurt. Het was een zeer gedenkwaardige ervaring geworden.
Op naar kleindochter, vrouw, familie en vrienden. Afkicken, wonden likken en vertellen over mijn belevenissen. De boel nog aandikken lijkt me deze keer niet nodig, iedereen zal toch denken dat ik overdrijf. Dit gelooft toch niemand……
-
18 September 2013 - 21:32
Marcel:
Henk, weer genoten van je verslag. Heb vandaag een paar keer gekeken of dag 11 al "online" was.
En een waarheid als een koe: "aandikken hoeft niet, niemand gelooft dit allemaal!". Tot gauw. Marcel -
18 September 2013 - 23:23
Leo Kruiswijk:
Henk, dank voor het mooie reisverslag. ik heb ervan genoten en eerst was ik een beetje jaloers dat wij op onze ijslandreis niet zoveel van die extremiteiten hebben meegemaakt maar ik moet zeggen dat verdween als sneeuw voor de ZON.. Goeie reis terug en de groeten aan Harm.. Leo -
25 September 2013 - 09:41
Martijn:
Weer geweldige verhalen Henk!
Op naar de volgende :) -
23 Oktober 2013 - 23:58
Coen:
Dag Henk Boezeman,
Van m'n moeder Joke Cats heb ik te horen gekregen dat jij een waar Ijslands avontuur beleefd zou hebben, op een motor die ik graag wil aanschaffen, en zo ben ik bij jouw reisverslagen terecht gekomen.
Inmiddels een aantal borrelnoten en twee bier verder heb ik slechts een paar woorden;
Wauw, wat een Su-per gave trip!!
Ik weet het nu helemaal zeker, zo'n GSA is pure noodzaak!
Bedankt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
